Gijs maakt zich met regelmaat zorgen over de toekomst van zijn geliefde Nederland. Eigenlijk hebben we het best allemaal goed voor elkaar. Tenminste gemiddeld, maar wat heb je daaraan als het bij jou niet goed gaat. Bij sommigen gaat het oneerlijk goed. Ook dat wekt onvrede op. Er zijn nogal wat ergernissen. Stomme regelingen. Zaken die niet deugen. Belastingen die oneerlijk uitpakken. En het lijkt wel of niemand iets wil doen voor de mensen die deze misstanden ervaren. De politiek schiet daar tekort. Maar ook veel andere organisaties kunnen er wat van. Over individuen nog maar niet gesproken. Er zijn nogal wat mensen die door overheidsregels geplaagd worden, onbewust of bewust.
Gijs kan zijn Euro-allergie moeilijk onderdrukken. Ook al weet hij met enige trots dat Nederland ooit aan de wieg stond van de Europese gedachte, die ons werelddeel vrede bracht. Er zijn nogal wat inwoners van Nederland die regelmatig met Europese regelgeving te maken die hen dwarszit. Wat het gevoel richting Europe ook al niet beter maakt is de "rijke leefwijze" van het Europese bestuur. De rijkelijke beloningen en het verhuiscircus van Brussel naar Straatsburg dat na al die jaren nog geen einde kent... Verandert er dan niets... De gevoelde onmacht wakkert het protestgedrag aan, dat zichtbaar wordt bij referenda en verkiezingen. Alleen dat lost niets op en brengt de kat nog verder van huis... Maar wat dan...? Gijs fantaseert erover...